ucałowanie

From ucałować +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ut͡saɫɔvaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /ut͡saɫɔvaɲe/

ucałowanie n

1. (uncountable) verbal noun of ucałować
   • 1880 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 76:

     Fornicacio... aut auaricia nec nominetur in vobis..., aut turpitudo, gl. ut in osculis et amplexionis szprosznoszcz w oblapyenyv albo w *vczalowanya (Eph 5, 4)

     [Fornicacio... aut auaricia nec nominetur in vobis..., aut turpitudo, gl. ut in osculis et amplexionis sprośność w obłapieniu albo w ucałowaniu (Eph 5, 4)]

• Polish: ucałowanie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “ucałowanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish ucałowanie. By surface analysis, ucałować +‎ -anie.

• IPA^(key): /u.t͡sa.wɔˈva.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /u.t͡sa.ɫɔˈva.ɲe/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: u‧ca‧ło‧wa‧nie

ucałowanie n

1. (uncountable) verbal noun of ucałować
2. (countable) kiss (touch with the lips)

   Synonym: pocałunek

• ucałowanie in Polish dictionaries at PWN
• “UCAŁOWANIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2018 September 20
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ucałowanie”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ucałowanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “ucałowanie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 2, Warsaw, page 207
• ucałowanie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego