trzebieniec

Polish

Etymology

From trzebienie +‎ -ec.

Pronunciation
  • IPA(key): /tʂɛˈbjɛ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛt͡s
  • Syllabification: trze‧bie‧niec

Noun

trzebieniec m pers

  1. (archaic) castrato, eunuch (castrated human male)
    Synonyms: eunuch, kastrat, rzezaniec

Declension
Declension of trzebieniec
singular plural
nominative trzebieniec trzebieńcy/trzebieńce (deprecative)
genitive trzebieńca trzebieńców
dative trzebieńcowi trzebieńcom
accusative trzebieńca trzebieńców
instrumental trzebieńcem trzebieńcami
locative trzebieńcu trzebieńcach
vocative trzebieńcze trzebieńcy
nouns
verb

Further reading
  • trzebieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • trzebieniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.