truste

• trusten

• IPA^(key): /ˈtrʏstə/
• Hyphenation: trus‧te
• Rhymes: -ʏstə

truste

1. (colloquial) Clipping of welterusten; night
   • 2010, Gerwin van der Werf, chapter 47, in Gewapende man [Armed man], →ISBN:

     'Truste,' zei ze, 'en niet kijken als ik mij uitkleed.'

     'Good night,' she said, 'and don't look while I undress myself.'

   • 2014, Henriëtte de Smet, chapter 1, in Valse start [False start], →ISBN:

     Ze schudde zich los en gaf een kusje op zijn wang. 'Truste.'

     She shook herself loose and gave a kiss on his cheek. 'Night.'

   • 2019, Anna Hope, Verwachting [Expectation], →ISBN:

     'Goed, kindje. 'Truste dan.' 'Truste mam.'

     'Okay babe. Good night then.' 'Night mum.

truste

1. inflection of truster:
   1. first/third-person singular present indicative/subjunctive
   2. second-person singular imperative