thuis

• tehuis (archaic as adverb; also a noun with a different sense)
• t'huis

From Middle Dutch thuus, contraction of te huus; equivalent to modern te +‎ huis.

• IPA^(key): /tœy̯s/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: thuis
• Rhymes: -œy̯s

thuis

1. at home (at one's dwelling or in one's home area)

   Antonym: van huis

   Ik ben niet thuis. ― I'm not at home.

   Ze zijn nog niet thuis. ― They're not home yet.

   Ik voel me hier thuis. ― I feel at home around here.

• Afrikaans: tuis
• Jersey Dutch: täus

thuis n (plural thuizen, diminutive thuisje n)

1. one's home

   Hoe maak je van een huis een thuis?

   How do you turn a house into a home?

• tehuis

• huist