tairg

See also: táirg

Irish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt̪ˠaɾʲɪɟ/
  • (Ulster) IPA(key): /ˈt̪ˠæɾʲɪɟ/

Etymology 1

From Middle Irish taircid, from Old Irish do·fairget, from to- +‎ ar- +‎ ad- +‎ guidid (“to pray”).[1]

Verb

tairg (present analytic tairgeann, future analytic tairgfidh, verbal noun tairiscint, past participle tairgthe)

  1. offer, bid
Conjugation
conjugation of tairg (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present tairgim tairgeann tú;
tairgir†		 tairgeann sé, sí tairgimid tairgeann sibh tairgeann siad;
tairgid†		 a thairgeann; a thairgeas /
a dtairgeann*; a dtairgeas*		 tairgtear
past thairg mé; thairgeas thairg tú; thairgis thairg sé, sí thairgeamar; thairg muid thairg sibh; thairgeabhair thairg siad; thairgeadar a thairg /
ar thairg*		 tairgeadh
past habitual thairginn / dtairginn‡‡ thairgteá / dtairgteᇇ thairgeadh sé, sí / dtairgeadh sé, s퇇 thairgimis; thairgeadh muid / dtairgimis‡‡; dtairgeadh muid‡‡ thairgeadh sibh / dtairgeadh sibh‡‡ thairgidís; thairgeadh siad / dtairgidís‡‡; dtairgeadh siad‡‡ a thairgeadh /
a dtairgeadh*		 thairgtí / dtairgt퇇
future tairgfidh mé;
tairgfead		 tairgfidh tú;
tairgfir†		 tairgfidh sé, sí tairgfimid;
tairgfidh muid		 tairgfidh sibh tairgfidh siad;
tairgfid†		 a thairgfidh; a thairgfeas /
a dtairgfidh*; a dtairgfeas*		 tairgfear
conditional thairgfinn / dtairgfinn‡‡ thairgfeá / dtairgfeᇇ thairgfeadh sé, sí / dtairgfeadh sé, s퇇 thairgfimis; thairgfeadh muid / dtairgfimis‡‡; dtairgfeadh muid‡‡ thairgfeadh sibh / dtairgfeadh sibh‡‡ thairgfidís; thairgfeadh siad / dtairgfidís‡‡; dtairgfeadh siad‡‡ a thairgfeadh /
a dtairgfeadh*		 thairgfí / dtairgf퇇
subjunctive present go dtairge mé;
go dtairgead†		 go dtairge tú;
go dtairgir†		 go dtairge sé, sí go dtairgimid;
go dtairge muid		 go dtairge sibh go dtairge siad;
go dtairgid†		 — go dtairgtear
past dá dtairginn dá dtairgteá dá dtairgeadh sé, sí dá dtairgimis;
dá dtairgeadh muid		 dá dtairgeadh sibh dá dtairgidís;
dá dtairgeadh siad		 — dá dtairgtí
imperative tairgim tairg tairgeadh sé, sí tairgimis tairgigí;
tairgidh†		 tairgidís — tairgtear
verbal noun tairiscint
past participle tairgthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Synonyms
Derived terms

Further reading

Verb

tairg

  1. (Munster) Alternative spelling of tairrig (“to pull, draw, drag”)

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
tairg thairg dtairg
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
  1. Schumacher, Stefan, Schulze-Thulin, Britta (2004) “gʷed-i̯e/o-”, in Die keltischen Primärverben: ein vergleichendes, etymologisches und morphologisches Lexikon [The Celtic Primary Verbs: A comparative, etymological and morphological lexicon] (Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft; 110) (in German), Innsbruck: Institut für Sprachen und Literaturen der Universität Innsbruck, →ISBN, page 370

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish taircid, from Old Irish do·fairget, from to- +‎ ar- +‎ ad- +‎ guidid (“to pray”).[1]

Verb

tairg (past thairg, future tairgidh, verbal noun tairgse, past participle tairgte)

  1. offer

Synonyms

Derived terms

References
  1. Schumacher, Stefan, Schulze-Thulin, Britta (2004) “gʷed-i̯e/o-”, in Die keltischen Primärverben: ein vergleichendes, etymologisches und morphologisches Lexikon [The Celtic Primary Verbs: A comparative, etymological and morphological lexicon] (Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft; 110) (in German), Innsbruck: Institut für Sprachen und Literaturen der Universität Innsbruck, →ISBN, page 370
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.