strzekać

Inherited from Proto-Slavic *strěkati.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /str̝ɛkat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /str̝ɛkat͡ɕ/

strzekać impf

1. (of an illness) to afflict, to vex (to cause suffering to)

   Synonym: znędzać

   • 1874-1891 [mid XV century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIV, page 349:

     Infirmitas stimulat strzeczye

     [Infirmitas stimulat strzecze]

• >? Polish: strzykać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “strzekać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN