stroighnigh

Irish

Etymology

From stroighin (“cement”, noun) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

stroighnigh (present analytic stroighníonn, future analytic stroighneoidh, verbal noun stroighniú, past participle stroighnithe)

(transitive) cement

Conjugation

conjugation of stroighnigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	stroighním	stroighníonn tú; stroighnír^†	stroighníonn sé, sí	stroighnímid; stroighníonn muid	stroighníonn sibh	stroighníonn siad; stroighníd^†	a stroighníonn; a stroighníos	stroighnítear
	past	stroighnigh mé; stroighníos	stroighnigh tú; stroighnís	stroighnigh sé, sí	stroighníomar; stroighnigh muid	stroighnigh sibh; stroighníobhair	stroighnigh siad; stroighníodar	a stroighnigh / ar stroighnigh*	stroighníodh
	past habitual	stroighnínn	stroighníteá	stroighníodh sé, sí	stroighnímis; stroighníodh muid	stroighníodh sibh	stroighnídís; stroighníodh siad	a stroighníodh / a stroighníodh*	stroighnítí
future		stroighneoidh mé; stroighneod; stroighneochaidh mé^†	stroighneoidh tú; stroighneoir^†; stroighneochaidh tú^†	stroighneoidh sé, sí; stroighneochaidh sé, sí^†	stroighneoimid; stroighneoidh muid; stroighneochaimid^†; stroighneochaidh muid^†	stroighneoidh sibh; stroighneochaidh sibh^†	stroighneoidh siad; stroighneoid^†; stroighneochaidh siad^†	a stroighneoidh; a stroighneos; a stroighneochaidh^†; a stroighneochas^†	stroighneofar; stroighneochar^†
conditional		stroighneoinn; stroighneochainn^†	stroighneofá; stroighneochthá^†	stroighneodh sé, sí; stroighneochadh sé, sí^†	stroighneoimis; stroighneodh muid; stroighneochaimis^†; stroighneochadh muid^†	stroighneodh sibh; stroighneochadh sibh^†	stroighneoidís; stroighneodh siad; stroighneochadh siad^†	a stroighneodh; a stroighneochadh^† / a stroighneodh; a stroighneochadh^†	stroighneofaí; stroighneochthaí^†
subjunctive	present	go stroighní mé; go stroighníod^†	go stroighní tú; go stroighnír^†	go stroighní sé, sí	go stroighnímid; go stroighní muid	go stroighní sibh	go stroighní siad; go stroighníd^†	—	go stroighnítear
subjunctive	past	dá stroighnínn	dá stroighníteá	dá stroighníodh sé, sí	dá stroighnímis; dá stroighníodh muid	dá stroighníodh sibh	dá stroighnídís; dá stroighníodh siad	—	dá stroighnítí
imperative		stroighním	stroighnigh	stroighníodh sé, sí	stroighnímis	stroighnígí; stroighnídh^†	stroighnídís	—	stroighnítear
verbal noun		stroighniú
past participle		stroighnithe

* indirect relative
† archaic or dialect form

Synonyms

References

Ó Dónaill, Niall (1977) “stroighnigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.