sprawca

Polish

Etymology

Deverbal from sprawić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspraf.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aft͡sa
  • Syllabification: spraw‧ca

Noun

sprawca m pers (female equivalent sprawczyni)

  1. creator (one who creates)
  2. culprit
  3. (law) perpetrator

Declension
Declension of sprawca
singular plural
nominative sprawca sprawcy/sprawce (deprecative)
genitive sprawcy sprawców
dative sprawcy sprawcom
accusative sprawcę sprawców
instrumental sprawcą sprawcami
locative sprawcy sprawcach
vocative sprawco sprawcy
adjective
  • sprawczy
verbs

Further reading
  • sprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sprawca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.