spóźnić

Polish

Etymology

From s- +‎ późny +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspuʑ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
  • Syllabification: spóź‧nić

Verb

spóźnić pf (imperfective spóźniać)

  1. (reflexive with się) to be late

Conjugation
Conjugation of spóźnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spóźnić
future tense 1st spóźnię spóźnimy
2nd spóźnisz spóźnicie
3rd spóźni spóźnią
impersonal spóźni się
past tense 1st spóźniłem,
-(e)m spóźnił		 spóźniłam,
-(e)m spóźniła		 spóźniłom,
-(e)m spóźniło		 spóźniliśmy,
-(e)śmy spóźnili		 spóźniłyśmy,
-(e)śmy spóźniły
2nd spóźniłeś,
-(e)ś spóźnił		 spóźniłaś,
-(e)ś spóźniła		 spóźniłoś,
-(e)ś spóźniło		 spóźniliście,
-(e)ście spóźnili		 spóźniłyście,
-(e)ście spóźniły
3rd spóźnił spóźniła spóźniło spóźnili spóźniły
impersonal spóźniono
conditional 1st spóźniłbym,
bym spóźnił		 spóźniłabym,
bym spóźniła		 spóźniłobym,
bym spóźniło		 spóźnilibyśmy,
byśmy spóźnili		 spóźniłybyśmy,
byśmy spóźniły
2nd spóźniłbyś,
byś spóźnił		 spóźniłabyś,
byś spóźniła		 spóźniłobyś,
byś spóźniło		 spóźnilibyście,
byście spóźnili		 spóźniłybyście,
byście spóźniły
3rd spóźniłby,
by spóźnił		 spóźniłaby,
by spóźniła		 spóźniłoby,
by spóźniło		 spóźniliby,
by spóźnili		 spóźniłyby,
by spóźniły
impersonal spóźniono by
imperative 1st niech spóźnię spóźnijmy
2nd spóźnij spóźnijcie
3rd niech spóźni niech spóźnią
passive adjectival participle spóźniony spóźniona spóźnione spóźnieni spóźnione
anterior adverbial participle spóźniwszy
verbal noun spóźnienie

Further reading
  • spóźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spóźnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.