skończony

Polish

Etymology

From skończyć +‎ -ony.

Pronunciation
  • IPA(key): /skɔɲˈt͡ʂɔ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnɨ
  • Syllabification: skoń‧czo‧ny

Adjective

skończony (not comparable, derived adverb skończenie)

  1. finite
    Antonym: nieskończony
  2. (colloquial) done (without hope or prospect of success)

Declension
Declension of skończony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative skończony skończona skończone skończeni skończone
genitive skończonego skończonej skończonego skończonych
dative skończonemu skończonej skończonemu skończonym
accusative skończonego skończony skończoną skończone skończonych skończone
instrumental skończonym skończoną skończonym skończonymi
locative skończonym skończonej skończonym skończonych

Participle

skończony (passive adjectival)

  1. masculine singular passive adjectival participle of skończyć

Further reading
  • skończony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skończony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.