skłócić

Polish

Etymology

From s- +‎ kłócić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: skłó‧cić

Verb

skłócić pf (imperfective skłócać)

  1. (transitive) to cause to quarrel
    Synonym: pokłócić
  2. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle
    Synonym: pokłócić się

Conjugation
Conjugation of skłócić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skłócić
future tense 1st skłócę skłócimy
2nd skłócisz skłócicie
3rd skłóci skłócą
impersonal skłóci się
past tense 1st skłóciłem,
-(e)m skłócił		 skłóciłam,
-(e)m skłóciła		 skłóciłom,
-(e)m skłóciło		 skłóciliśmy,
-(e)śmy skłócili		 skłóciłyśmy,
-(e)śmy skłóciły
2nd skłóciłeś,
-(e)ś skłócił		 skłóciłaś,
-(e)ś skłóciła		 skłóciłoś,
-(e)ś skłóciło		 skłóciliście,
-(e)ście skłócili		 skłóciłyście,
-(e)ście skłóciły
3rd skłócił skłóciła skłóciło skłócili skłóciły
impersonal skłócono
conditional 1st skłóciłbym,
bym skłócił		 skłóciłabym,
bym skłóciła		 skłóciłobym,
bym skłóciło		 skłócilibyśmy,
byśmy skłócili		 skłóciłybyśmy,
byśmy skłóciły
2nd skłóciłbyś,
byś skłócił		 skłóciłabyś,
byś skłóciła		 skłóciłobyś,
byś skłóciło		 skłócilibyście,
byście skłócili		 skłóciłybyście,
byście skłóciły
3rd skłóciłby,
by skłócił		 skłóciłaby,
by skłóciła		 skłóciłoby,
by skłóciło		 skłóciliby,
by skłócili		 skłóciłyby,
by skłóciły
impersonal skłócono by
imperative 1st niech skłócę skłóćmy
2nd skłóć skłóćcie
3rd niech skłóci niech skłócą
passive adjectival participle skłócony skłócona skłócone skłóceni skłócone
anterior adverbial participle skłóciwszy
verbal noun skłócenie

Further reading
  • skłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.