schuif

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schuuf, from schuven (“to shove”).

Pronunciation
  • IPA(key): /sxœy̯f/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: schuif
  • Rhymes: -œy̯f

Noun

schuif m (plural schuiven, diminutive schuifje n)

  1. drawer
  2. bolt, to lock a door etc.
  3. slide, moving or moveable
  4. shove
  5. Something shoven; a portion of sorts
  6. (slang) mouth

Synonyms

Derived terms
  • bakschuif
  • bosschuif
  • deurschuif
  • grondschuif
  • kanaalschuif
  • poortschuif
  • stoomschuif
  • verdeelschuif
  • vizierschuif
  • zuigerschuif
  • schuifbeweging
  • schuifdam
  • schuifdrijfstang
  • schuifduiker
  • schuifgalei
  • schuifgebint
  • schuifkast
  • schuiflantaren
  • schuifleider
  • schuifschot
  • schuifslot
  • schuifspiegel
  • schuifsponning
  • schuifstang
  • schuifstijl
  • schuifstuw
  • schuiftang
  • schuifvizier
  • schuifweg
  • schuifwinder

Descendants
  • Negerhollands: skiffie
  • → Papiamentu: skèif, skeif

Verb

schuif

  1. inflection of schuiven:
    1. first-person singular present indicative
    2. imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.