særleg

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse sérligr.

Pronunciation

IPA^(key): /²sæːɽlɛ/

Adjective

særleg (indefinite singular særleg, definite singular and plural særlege, comparative særlegare, indefinite superlative særlegast, definite superlative særlegaste)

particular, special
Ved særlege høve kan ein gjera det.
One can do it at special occasions.

Adverb

særleg

particularly
Akta deg særleg for denne sorten.
Be particularly aware of this kind.

Interjection

særleg

yeah, right
Trur du verkeleg han vil gje att alle pengane han lånte frå ho? Ja, særleg!
Do you really reckon he will give back all the money he borrowed from her? Yeah, right!

References

“særleg” in The Nynorsk Dictionary.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.