rzucać

Inherited from Proto-Slavic *ŕuťati. By surface analysis, rzucić +‎ -ać.

• IPA^(key): /ˈʐu.t͡sat͡ɕ/

• Audio 1, rzucać

  (file)

• Audio 2, rzucać

  (file)

• Audio 3, rzucać się

  (file)

• Rhymes: -ut͡sat͡ɕ
• Syllabification: rzu‧cać

rzucać impf (perfective rzucić)

1. (transitive) to throw, to pitch, to toss

   Synonym: ciskać

2. (transitive, colloquial) to dump (to end a relationship)
3. (transitive, colloquial) to quit (e.g. some habit)
4. (transitive) to cast (a spell or shadow)
5. (transitive) to say, to speak (something very quick)
6. (reflexive with się) to throw oneself at; to pounce on; to go crazy for

   Synonyms: awanturować się, rozbijać się

   Kobiety rzucały się na niego. ― Women were throwing themselves at him.

   Moje szczurki rzucają się na awokado. ― My pet rats go crazy for avocado.

• rzucać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzucać in Polish dictionaries at PWN