rozgrabić

Polish

Etymology

From roz- + grabić.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔzˈɡra.bit͡ɕ/
  • Rhymes: -abit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧gra‧bić

Verb

rozgrabić pf (imperfective rozgrabiać)

  1. (transitive) to spread with a rake
  2. (transitive) to loot, to plunder
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation

Conjugation of rozgrabić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozgrabić
future tense 1st rozgrabię rozgrabimy
2nd rozgrabisz rozgrabicie
3rd rozgrabi rozgrabią
impersonal rozgrabi się
past tense 1st rozgrabiłem,
-(e)m rozgrabił
rozgrabiłam,
-(e)m rozgrabiła
rozgrabiłom,
-(e)m rozgrabiło
rozgrabiliśmy,
-(e)śmy rozgrabili
rozgrabiłyśmy,
-(e)śmy rozgrabiły
2nd rozgrabiłeś,
-(e)ś rozgrabił
rozgrabiłaś,
-(e)ś rozgrabiła
rozgrabiłoś,
-(e)ś rozgrabiło
rozgrabiliście,
-(e)ście rozgrabili
rozgrabiłyście,
-(e)ście rozgrabiły
3rd rozgrabił rozgrabiła rozgrabiło rozgrabili rozgrabiły
impersonal rozgrabiono
conditional 1st rozgrabiłbym,
bym rozgrabił
rozgrabiłabym,
bym rozgrabiła
rozgrabiłobym,
bym rozgrabiło
rozgrabilibyśmy,
byśmy rozgrabili
rozgrabiłybyśmy,
byśmy rozgrabiły
2nd rozgrabiłbyś,
byś rozgrabił
rozgrabiłabyś,
byś rozgrabiła
rozgrabiłobyś,
byś rozgrabiło
rozgrabilibyście,
byście rozgrabili
rozgrabiłybyście,
byście rozgrabiły
3rd rozgrabiłby,
by rozgrabił
rozgrabiłaby,
by rozgrabiła
rozgrabiłoby,
by rozgrabiło
rozgrabiliby,
by rozgrabili
rozgrabiłyby,
by rozgrabiły
impersonal rozgrabiono by
imperative 1st niech rozgrabię rozgrabmy
2nd rozgrab rozgrabcie
3rd niech rozgrabi niech rozgrabią
passive adjectival participle rozgrabiony rozgrabiona rozgrabione rozgrabieni rozgrabione
anterior adverbial participle rozgrabiwszy
verbal noun rozgrabienie

Further reading

  • rozgrabić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozgrabić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.