przytrafić

Polish

Etymology

From przy- + trafić.

Pronunciation

  • IPA(key): /pʂɨtˈra.fit͡ɕ/
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: przyt‧ra‧fić

Verb

przytrafić pf (imperfective przytrafiać)

  1. (reflexive with się) to bechance, to befall, to happen [+dative = to someone]
    Synonym: przydarzyć się

Conjugation

Conjugation of przytrafić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przytrafić
future tense 1st przytrafię przytrafimy
2nd przytrafisz przytraficie
3rd przytrafi przytrafią
impersonal przytrafi się
past tense 1st przytrafiłem,
-(e)m przytrafił
przytrafiłam,
-(e)m przytrafiła
przytrafiłom,
-(e)m przytrafiło
przytrafiliśmy,
-(e)śmy przytrafili
przytrafiłyśmy,
-(e)śmy przytrafiły
2nd przytrafiłeś,
-(e)ś przytrafił
przytrafiłaś,
-(e)ś przytrafiła
przytrafiłoś,
-(e)ś przytrafiło
przytrafiliście,
-(e)ście przytrafili
przytrafiłyście,
-(e)ście przytrafiły
3rd przytrafił przytrafiła przytrafiło przytrafili przytrafiły
impersonal przytrafiono
conditional 1st przytrafiłbym,
bym przytrafił
przytrafiłabym,
bym przytrafiła
przytrafiłobym,
bym przytrafiło
przytrafilibyśmy,
byśmy przytrafili
przytrafiłybyśmy,
byśmy przytrafiły
2nd przytrafiłbyś,
byś przytrafił
przytrafiłabyś,
byś przytrafiła
przytrafiłobyś,
byś przytrafiło
przytrafilibyście,
byście przytrafili
przytrafiłybyście,
byście przytrafiły
3rd przytrafiłby,
by przytrafił
przytrafiłaby,
by przytrafiła
przytrafiłoby,
by przytrafiło
przytrafiliby,
by przytrafili
przytrafiłyby,
by przytrafiły
impersonal przytrafiono by
imperative 1st niech przytrafię przytrafmy
2nd przytraf przytrafcie
3rd niech przytrafi niech przytrafią
anterior adverbial participle przytrafiwszy
verbal noun przytrafienie

Further reading

  • przytrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przytrafić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.