polecenie

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.lɛˈt͡sɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: po‧le‧ce‧nie

Etymology 1

From polecić +‎ -enie.

Noun

polecenie n

  1. verbal noun of polecić
  2. prescription, order, instruction, bidding, mandate
  3. commendation, recommendation
Declension
Declension of polecenie
singular plural
nominative polecenie polecenia
genitive polecenia poleceń
dative poleceniu poleceniom
accusative polecenie polecenia
instrumental poleceniem poleceniami
locative poleceniu poleceniach
vocative polecenie polecenia

Etymology 2

From polecieć +‎ -enie.

Noun

polecenie n

  1. verbal noun of polecieć
Declension
Declension of polecenie
singular plural
nominative polecenie polecenia
genitive polecenia poleceń
dative poleceniu poleceniom
accusative polecenie polecenia
instrumental poleceniem poleceniami
locative poleceniu poleceniach
vocative polecenie polecenia

Further reading
  • polecenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polecenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.