pieniać
Polish
Etymology
Borrowed from Old Ruthenian пеня́ть (penjátʹ).[1] First attested in the 16th century.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpjɛ.ɲat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈpjɛ.ɲat͡ɕ/
- Rhymes: -ɛɲat͡ɕ
- Syllabification: pie‧niać
Verb
pieniać impf
Conjugation
Conjugation of pieniać impf | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
person | singular | plural | |||||||||||||||||
masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |||||||||||||||
infinitive | pieniać | ||||||||||||||||||
present tense | 1st | pieniam | pieniamy | ||||||||||||||||
2nd | pieniasz | pieniacie | |||||||||||||||||
3rd | pienia | pieniają | |||||||||||||||||
impersonal | pienia się | ||||||||||||||||||
past tense | 1st | pieniałem, -(e)m pieniał |
pieniałam, -(e)m pieniała |
pieniałom, -(e)m pieniało |
pienialiśmy, -(e)śmy pieniali |
pieniałyśmy, -(e)śmy pieniały | |||||||||||||
2nd | pieniałeś, -(e)ś pieniał |
pieniałaś, -(e)ś pieniała |
pieniałoś, -(e)ś pieniało |
pienialiście, -(e)ście pieniali |
pieniałyście, -(e)ście pieniały | ||||||||||||||
3rd | pieniał | pieniała | pieniało | pieniali | pieniały | ||||||||||||||
impersonal | pieniano | ||||||||||||||||||
future tense | 1st | będę pieniał, będę pieniać |
będę pieniała, będę pieniać |
będę pieniało, będę pieniać |
będziemy pieniali, będziemy pieniać |
będziemy pieniały, będziemy pieniać | |||||||||||||
2nd | będziesz pieniał, będziesz pieniać |
będziesz pieniała, będziesz pieniać |
będziesz pieniało, będziesz pieniać |
będziecie pieniali, będziecie pieniać |
będziecie pieniały, będziecie pieniać | ||||||||||||||
3rd | będzie pieniał, będzie pieniać |
będzie pieniała, będzie pieniać |
będzie pieniało, będzie pieniać |
będą pieniali, będą pieniać |
będą pieniały, będą pieniać | ||||||||||||||
impersonal | będzie pieniać się | ||||||||||||||||||
conditional | 1st | pieniałbym, bym pieniał |
pieniałabym, bym pieniała |
pieniałobym, bym pieniało |
pienialibyśmy, byśmy pieniali |
pieniałybyśmy, byśmy pieniały | |||||||||||||
2nd | pieniałbyś, byś pieniał |
pieniałabyś, byś pieniała |
pieniałobyś, byś pieniało |
pienialibyście, byście pieniali |
pieniałybyście, byście pieniały | ||||||||||||||
3rd | pieniałby, by pieniał |
pieniałaby, by pieniała |
pieniałoby, by pieniało |
pienialiby, by pieniali |
pieniałyby, by pieniały | ||||||||||||||
impersonal | pieniano by | ||||||||||||||||||
imperative | 1st | niech pieniam | pieniajmy | ||||||||||||||||
2nd | pieniaj | pieniajcie | |||||||||||||||||
3rd | niech pienia | niech pieniają | |||||||||||||||||
active adjectival participle | pieniający | pieniająca | pieniające | pieniający | pieniające | ||||||||||||||
passive adjectival participle | pieniany | pieniana | pieniane | pieniani | pieniane | ||||||||||||||
contemporary adverbial participle | pieniając | ||||||||||||||||||
verbal noun | pienianie |
References
- Bańkowski, Andrzej (2000) “pieniać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pieniać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
- pieniać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pieniać”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “pieniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pieniać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 149
- pieniać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.