płyta

See also: plyta, plytą, and płytą

Polish

Etymology

Borrowed from Ukrainian пли́та́ (plýtá), from Old East Slavic плита, плифа, пленьфа, плинта (plita, plifa, plenĭfa, plinta), from Ancient Greek πλίνθος (plínthos).[1] First attested in the 18th century.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpwɨ.ta/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨta
  • Syllabification: pły‧ta

Noun

płyta f (diminutive płytka)

  1. plate, tile (sheet of ceramic or fired clay to cover surfaces)
  2. (technology) disk, CD, CD-ROM, DVD, etc.
    Na tej płycie nagrana jest muzyka. ― Music is recorded on this disk.

Declension
Declension of płyta
singular plural
nominative płyta płyty
genitive płyty płyt
dative płycie płytom
accusative płytę płyty
instrumental płytą płytami
locative płycie płytach
vocative płyto płyty

Derived terms
adjective
  • płytowy
adjective
  • płytkowy
noun

References
  1. Boryś, Wiesław (2005) “płyta”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN, page 447b

Further reading
  • płyta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • płyta in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.