otoczyć

Polish

Etymology

From o- +‎ toczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈtɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧to‧czyć

Verb

otoczyć pf (imperfective otaczać)

  1. (transitive) to surround
  2. (transitive) to encircle, to hem in
  3. (reflexive with się) to surround oneself with (someone or something)

Conjugation
Conjugation of otoczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive otoczyć
future tense 1st otoczę otoczymy
2nd otoczysz otoczycie
3rd otoczy otoczą
impersonal otoczy się
past tense 1st otoczyłem,
-(e)m otoczył		 otoczyłam,
-(e)m otoczyła		 otoczyłom,
-(e)m otoczyło		 otoczyliśmy,
-(e)śmy otoczyli		 otoczyłyśmy,
-(e)śmy otoczyły
2nd otoczyłeś,
-(e)ś otoczył		 otoczyłaś,
-(e)ś otoczyła		 otoczyłoś,
-(e)ś otoczyło		 otoczyliście,
-(e)ście otoczyli		 otoczyłyście,
-(e)ście otoczyły
3rd otoczył otoczyła otoczyło otoczyli otoczyły
impersonal otoczono
conditional 1st otoczyłbym,
bym otoczył		 otoczyłabym,
bym otoczyła		 otoczyłobym,
bym otoczyło		 otoczylibyśmy,
byśmy otoczyli		 otoczyłybyśmy,
byśmy otoczyły
2nd otoczyłbyś,
byś otoczył		 otoczyłabyś,
byś otoczyła		 otoczyłobyś,
byś otoczyło		 otoczylibyście,
byście otoczyli		 otoczyłybyście,
byście otoczyły
3rd otoczyłby,
by otoczył		 otoczyłaby,
by otoczyła		 otoczyłoby,
by otoczyło		 otoczyliby,
by otoczyli		 otoczyłyby,
by otoczyły
impersonal otoczono by
imperative 1st niech otoczę otoczmy
2nd otocz otoczcie
3rd niech otoczy niech otoczą
passive adjectival participle otoczony otoczona otoczone otoczeni otoczone
anterior adverbial participle otoczywszy
verbal noun otoczenie

Derived terms

Further reading
  • otoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.