osunąć

Polish

Etymology

From o- +‎ sunąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈsu.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: o‧su‧nąć

Verb

osunąć pf (imperfective osuwać)

  1. (reflexive with się) to fall down, to slide off
  2. (reflexive with się) to drop (to suddenly assume a lower position such as kneeling or lying)

Conjugation
Conjugation of osunąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive osunąć
future tense 1st osunę osuniemy
2nd osuniesz osuniecie
3rd osunie osuną
impersonal osunie się
past tense 1st osunąłem,
-(e)m osunął		 osunęłam,
-(e)m osunęła		 osunęłom,
-(e)m osunęło		 osunęliśmy,
-(e)śmy osunęli		 osunęłyśmy,
-(e)śmy osunęły
2nd osunąłeś,
-(e)ś osunął		 osunęłaś,
-(e)ś osunęła		 osunęłoś,
-(e)ś osunęło		 osunęliście,
-(e)ście osunęli		 osunęłyście,
-(e)ście osunęły
3rd osunął osunęła osunęło osunęli osunęły
impersonal osunięto
conditional 1st osunąłbym,
bym osunął		 osunęłabym,
bym osunęła		 osunęłobym,
bym osunęło		 osunęlibyśmy,
byśmy osunęli		 osunęłybyśmy,
byśmy osunęły
2nd osunąłbyś,
byś osunął		 osunęłabyś,
byś osunęła		 osunęłobyś,
byś osunęło		 osunęlibyście,
byście osunęli		 osunęłybyście,
byście osunęły
3rd osunąłby,
by osunął		 osunęłaby,
by osunęła		 osunęłoby,
by osunęło		 osunęliby,
by osunęli		 osunęłyby,
by osunęły
impersonal osunięto by
imperative 1st niech osunę osuńmy
2nd osuń osuńcie
3rd niech osunie niech osuną
passive adjectival participle osunięty osunięta osunięte osunięci osunięte
anterior adverbial participle osunąwszy
verbal noun osunięcie

Further reading
  • osunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • osunąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.