osięgnąć

From o- +‎ sięgnąć. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔɕæ̃ɡnɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔɕæ̃ɡnɑ̃t͡ɕ/

osięgnąć pf

1. to obtain, to acquire (to begin to own or have)

   Synonym: osiąc

   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 1, 28:

     Roszczczye a ploczczye szye, a napelnyczye szemyø, a oszyøgnyczye yø sobye (subicite eam)

     [Rośćcie a płodźcie sie, a napełnicie ziemię, a osięgnicie ją sobi (subicite eam)]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 26:

     Onczy myą svoy pyersczyen ten zalyvbyl sobye, svym *posakyem osyągnal sobye (dotaliciis me suis desponsavit)

     [Onci mię swoi[m] pierścieńcem zalubił sobie i swym posagiem osiągnął sobie (dotaliciis me suis desponsavit)]

2. to embrace

   Synonym: osiąc

   • 1875 [End of the 15th century], Stanisław Motty, editor, Książeczka do nabożeństwa Jadwigi księżniczki polskiej‎, page 124:

     Gdzye ya mam czyebye przymovacz, gdyz nyebo y zyemya thwey vyelykosczy nye moze oszyagnacz

     [Gdzie ja mam ciebie przymować, gdyż niebo i ziemia twej wielikości nie może osięgnąć]

• Polish: osiągnąć, osięgnąć
• Silesian: ôsiōngnōńć

• Boryś, Wiesław (2005) “sięgać”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “osięgnąć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “osięgnąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN