orzec

Polish

Etymology

From o- +‎ rzec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔ.ʐɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʐɛt͡s
  • Syllabification: o‧rzec

Verb

orzec pf (imperfective orzekać)

  1. (intransitive, law) to rule, to pronounce

Conjugation
Conjugation of orzec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive orzec
future tense 1st orzeknę orzekniemy
2nd orzekniesz orzekniecie
3rd orzeknie orzekną
impersonal orzeknie się
past tense 1st orzekłem,
-(e)m orzekł		 orzekłam,
-(e)m orzekła		 orzekłom,
-(e)m orzekło		 orzekliśmy,
-(e)śmy orzekli		 orzekłyśmy,
-(e)śmy orzekły
2nd orzekłeś,
-(e)ś orzekł		 orzekłaś,
-(e)ś orzekła		 orzekłoś,
-(e)ś orzekło		 orzekliście,
-(e)ście orzekli		 orzekłyście,
-(e)ście orzekły
3rd orzekł orzekła orzekło orzekli orzekły
impersonal orzeczono
conditional 1st orzekłbym,
bym orzekł		 orzekłabym,
bym orzekła		 orzekłobym,
bym orzekło		 orzeklibyśmy,
byśmy orzekli		 orzekłybyśmy,
byśmy orzekły
2nd orzekłbyś,
byś orzekł		 orzekłabyś,
byś orzekła		 orzekłobyś,
byś orzekło		 orzeklibyście,
byście orzekli		 orzekłybyście,
byście orzekły
3rd orzekłby,
by orzekł		 orzekłaby,
by orzekła		 orzekłoby,
by orzekło		 orzekliby,
by orzekli		 orzekłyby,
by orzekły
impersonal orzeczono by
imperative 1st niech orzeknę orzeknijmy
2nd orzeknij orzeknijcie
3rd niech orzeknie niech orzekną
passive adjectival participle orzeczony orzeczona orzeczone orzeczeni orzeczone
anterior adverbial participle orzekłszy
verbal noun orzeczenie

Further reading
  • orzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • orzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.