orangutan

English

Two orangutans, a mother and child

Alternative forms

Etymology

From Malay orang (person, man) + hutan (forest); literally, "forest man". Other names for the animal are mawas and mayas.

The name orangutan has been used in Old Javanese texts, notably in Rāmāyaṇa and in Smaradahana in the form of uraŋutan and wuraŋutan. The usage of the word to refer to the apes in these texts opposes the belief of the name orangutan originating from a European source.[1]

Pronunciation

  • (UK) IPA(key): /ɔːˌɹæŋ.uːˈtæn/, /ˌɔː.ɹæŋˈuː.tæn/[2]
  • (UK, without the horsehoarse merger) IPA(key): /ɔəˌɹæŋuːˈtæn/, /ˌɔə.ɹæŋˈuː.tæn/[3]
  • (US) IPA(key): /əˈɹæŋ.əˌtæn/, /əˈɹæŋ.əˌtæŋ/, /ɔˈɹæŋ.ʊˌtæn/, /oʊˈɹæŋ-/[4]
  • (file)
  • (file)
  • (AUS) IPA(key): /əˈɹæŋˌə.tɛːŋ/, /əˈɹæŋˌə.tæŋ/

Noun

orangutan (plural orangutans)

  1. Any of three species of arboreal anthropoid ape, characterised by their shaggy reddish-brown coat and long arms, which comprise the genus Pongo; Pongo pygmaeus of Borneo, Pongo abelii of Sumatra or Pongo tapanuliensis of South Tapanuli (in Sumatra).

Usage notes

  • Formerly considered a single species.
  • First described scientifically in 1758 by Carl Linnaeus as Homo Sylvestris.
  • Renamed Simia pygmaeus in 1760 by his student Christian Emmanuel Hopp, then placed in Pongo by Lacépède in 1799.
  • From 1996, divided into two species: the Bornean orangutan (Pongo pygmaeus, with three subspecies) and the Sumatran orangutan (Pongo abelii).
  • The third species, the Tapanuli orangutan (Pongo tapanuliensis), was identified definitively in 2017.

Derived terms

Descendants

Translations

References

  1. https://brill.com/view/journals/bki/176/4/article-p532_5.xml?language=en
  2. orangutan”, in Collins English Dictionary.
  3. The Chambers Dictionary, 9th Ed., 2003
  4. orangutan”, in Dictionary.com Unabridged, Dictionary.com, LLC, 1995–present.

Catalan

Etymology

Borrowed from English orangutan, from Malay orang utan.

Pronunciation

  • IPA(key): (Central) [u.ɾəŋ.ɡuˈtan]
  • IPA(key): (Balearic) [o.ɾəŋ.ɡuˈtan]
  • IPA(key): (Valencian) [o.ɾaŋ.ɡuˈtan]

Noun

orangutan m (plural orangutans)

  1. orangutan

Further reading

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈoraŋɡutan]

Noun

orangutan m anim

  1. orangutan

Declension

Derived terms

Further reading

  • orangutan in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • orangutan in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

Italian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from English orangutan, from Malay orang utan.

Noun

orangutan m (invariable)

  1. orangutan

Polish

orangutan

Etymology

Borrowed from English orangutan, from Malay orang (person, man) + hutan (forest).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.raŋˈɡu.tan/
  • (file)
  • Rhymes: -utan
  • Syllabification: o‧ran‧gu‧tan

Noun

orangutan m animal

  1. orangutan

Declension

Descendants

Further reading

  • orangutan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • orangutan in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Noun

orangutan m (plural orangutani)

  1. Alternative form of urangutan

Declension

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from English orangutan, from Malay orang utan.

Pronunciation

  • IPA(key): /oranɡǔtaːn/
  • Hyphenation: o‧ran‧gu‧tan

Noun

orangùtān m (Cyrillic spelling орангу̀та̄н)

  1. orangutan

Declension

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اورانغوتان (orangutan), from French orangoutan, from Malay orang utan.

Noun

orangutan

  1. orangutan

Declension

Inflection
Nominative orangutan
Definite accusative orangutanı
Singular Plural
Nominative orangutan orangutanlar
Definite accusative orangutanı orangutanları
Dative orangutana orangutanlara
Locative orangutanda orangutanlarda
Ablative orangutandan orangutanlardan
Genitive orangutanın orangutanların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular orangutanım orangutanlarım
2nd singular orangutanın orangutanların
3rd singular orangutanı orangutanları
1st plural orangutanımız orangutanlarımız
2nd plural orangutanınız orangutanlarınız
3rd plural orangutanları orangutanları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular orangutanımı orangutanlarımı
2nd singular orangutanını orangutanlarını
3rd singular orangutanını orangutanlarını
1st plural orangutanımızı orangutanlarımızı
2nd plural orangutanınızı orangutanlarınızı
3rd plural orangutanlarını orangutanlarını
Dative
Singular Plural
1st singular orangutanıma orangutanlarıma
2nd singular orangutanına orangutanlarına
3rd singular orangutanına orangutanlarına
1st plural orangutanımıza orangutanlarımıza
2nd plural orangutanınıza orangutanlarınıza
3rd plural orangutanlarına orangutanlarına
Locative
Singular Plural
1st singular orangutanımda orangutanlarımda
2nd singular orangutanında orangutanlarında
3rd singular orangutanında orangutanlarında
1st plural orangutanımızda orangutanlarımızda
2nd plural orangutanınızda orangutanlarınızda
3rd plural orangutanlarında orangutanlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular orangutanımdan orangutanlarımdan
2nd singular orangutanından orangutanlarından
3rd singular orangutanından orangutanlarından
1st plural orangutanımızdan orangutanlarımızdan
2nd plural orangutanınızdan orangutanlarınızdan
3rd plural orangutanlarından orangutanlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular orangutanımın orangutanlarımın
2nd singular orangutanının orangutanlarının
3rd singular orangutanının orangutanlarının
1st plural orangutanımızın orangutanlarımızın
2nd plural orangutanınızın orangutanlarınızın
3rd plural orangutanlarının orangutanlarının

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.