opiekun

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *o(b)pekunъ. By surface analysis, opieka +‎ -un.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔˈpjɛ.kun/
Audio 1 (file)
Audio 2 (file)
Rhymes: -ɛkun
Syllabification: o‧pie‧kun

Noun

opiekun m pers (female equivalent opiekunka)

carer, caregiver
(law) guardian (of a minor)
keeper (person charged with caring for animals, e.g. at a zoo)

Declension

Declension of opiekun

	singular	plural
nominative	opiekun	opiekuni/opiekunowie
genitive	opiekuna	opiekunów
dative	opiekunowi	opiekunom
accusative	opiekuna	opiekunów
instrumental	opiekunem	opiekunami
locative	opiekunie	opiekunach
vocative	opiekunie	opiekuni/opiekunowie

Derived terms

adjectives

opiekuńczy
opiekuński

Related terms

adverb

opiekuńczo

nouns

opieka
opiekuńczość
opiekuństwo

verbs

opiekować się impf
zaopiekować się pf

Further reading

opiekun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
opiekun in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.