oord

See also: Oord

English

Noun

oord (uncountable)

  1. Archaic form of urad.

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ort, oort, from Old Dutch ort, from Proto-West Germanic *oʀd, from Proto-Germanic *uzdaz.

Pronunciation
  • IPA(key): /oːrt/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: oord
  • Rhymes: -oːrt

Noun

oord n (plural oorden, diminutive oordje n)

  1. place
    Hij vond een rustig oord in de bergen om te mediteren.
    He found a peaceful place in the mountains to meditate.
    Het dorpje is een idyllisch oord voor een ontspannen vakantie.
    The village is an idyllic place for a relaxing vacation.
  2. region
    Dit oord staat bekend om zijn prachtige natuur en vriendelijke mensen.
    This region is known for its beautiful nature and friendly people.

Derived terms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.