odpukać

Polish

Etymology

From od- +‎ pukać. The sense 2 comes from the fact that the priest often knocks on the confessional after giving absolution in order to let the other penitent know they can go and confess.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔtˈpu.kat͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ukat͡ɕ
Syllabification: od‧pu‧kać

Verb

odpukać pf (imperfective odpukiwać)

(intransitive) to knock back (to answer the knock with a knock to communicate)
(intransitive, colloquial) to receive absolution
Ellipsis of odpukać w niemalowane drewno.

Conjugation

Conjugation of odpukać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odpukać
future tense	1^st	odpukam			odpukamy
	2^nd	odpukasz			odpukacie
	3^rd	odpuka			odpukają
	impersonal	odpuka się
past tense	1^st	odpukałem, -(e)m odpukał	odpukałam, -(e)m odpukała	odpukałom, -(e)m odpukało	odpukaliśmy, -(e)śmy odpukali	odpukałyśmy, -(e)śmy odpukały
	2^nd	odpukałeś, -(e)ś odpukał	odpukałaś, -(e)ś odpukała	odpukałoś, -(e)ś odpukało	odpukaliście, -(e)ście odpukali	odpukałyście, -(e)ście odpukały
	3^rd	odpukał	odpukała	odpukało	odpukali	odpukały
	impersonal	odpukano
conditional	1^st	odpukałbym, bym odpukał	odpukałabym, bym odpukała	odpukałobym, bym odpukało	odpukalibyśmy, byśmy odpukali	odpukałybyśmy, byśmy odpukały
	2^nd	odpukałbyś, byś odpukał	odpukałabyś, byś odpukała	odpukałobyś, byś odpukało	odpukalibyście, byście odpukali	odpukałybyście, byście odpukały
	3^rd	odpukałby, by odpukał	odpukałaby, by odpukała	odpukałoby, by odpukało	odpukaliby, by odpukali	odpukałyby, by odpukały
	impersonal	odpukano by
imperative	1^st	niech odpukam			odpukajmy
	2^nd	odpukaj			odpukajcie
	3^rd	niech odpuka			niech odpukają
passive adjectival participle		odpukany	odpukana	odpukane	odpukani	odpukane
anterior adverbial participle		odpukawszy
verbal noun		odpukanie