obczaić

Polish

Etymology

From ob- +‎ czaić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔpˈt͡ʂa.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: ob‧cza‧ić

Verb

obczaić pf (imperfective obczajać)

  1. (transitive, colloquial) to check out, to give something a look

Conjugation
Conjugation of obczaić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obczaić
future tense 1st obczaję obczaimy
2nd obczaisz obczaicie
3rd obczai obczają
impersonal obczai się
past tense 1st obczaiłem,
-(e)m obczaił		 obczaiłam,
-(e)m obczaiła		 obczaiłom,
-(e)m obczaiło		 obczailiśmy,
-(e)śmy obczaili		 obczaiłyśmy,
-(e)śmy obczaiły
2nd obczaiłeś,
-(e)ś obczaił		 obczaiłaś,
-(e)ś obczaiła		 obczaiłoś,
-(e)ś obczaiło		 obczailiście,
-(e)ście obczaili		 obczaiłyście,
-(e)ście obczaiły
3rd obczaił obczaiła obczaiło obczaili obczaiły
impersonal obczajono
conditional 1st obczaiłbym,
bym obczaił		 obczaiłabym,
bym obczaiła		 obczaiłobym,
bym obczaiło		 obczailibyśmy,
byśmy obczaili		 obczaiłybyśmy,
byśmy obczaiły
2nd obczaiłbyś,
byś obczaił		 obczaiłabyś,
byś obczaiła		 obczaiłobyś,
byś obczaiło		 obczailibyście,
byście obczaili		 obczaiłybyście,
byście obczaiły
3rd obczaiłby,
by obczaił		 obczaiłaby,
by obczaiła		 obczaiłoby,
by obczaiło		 obczailiby,
by obczaili		 obczaiłyby,
by obczaiły
impersonal obczajono by
imperative 1st niech obczaję obczajmy
2nd obczaj obczajcie
3rd niech obczai niech obczają
passive adjectival participle obczajony obczajona obczajone obczajeni obczajone
anterior adverbial participle obczaiwszy
verbal noun obczajenie

Further reading
  • obczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obczaić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.