naivulo

From naiva +‎ -ulo.

• IPA^(key): [naivˈulo]
• Rhymes: -ulo
• Hyphenation: na‧iv‧u‧lo

naivulo (accusative singular naivulon, plural naivuloj, accusative plural naivulojn)

1. naive person; naif
   • 1891, L. L. Zamenhof, “Pri la reguloj de la akcento”, in La Esperantisto, page 50:

     Sed se ni, havantaj literaturon skriban pli frue ol literaturon buŝan kaj orelan, sciantaj skribi kaj legi kaj povantaj gardi la lingvon de blinda malbonorela renversiĝado, volus intence fari la erarojn, kiujn niaj neinstruitaj antaŭuloj faris el blinda neceseco, – ni estus similaj je tiu naivulo, kiu, havante du bonajn okulojn, intence falis super ŝtono kaj vundis al si la kapon … ĉar li vidis, ke antaŭ li multaj blinduloj falis super tiu ĉi ŝtono, kaj li pensis, ke oni tiel necese devas fari!

     But if we, having a written literature earlier than an oral and auditory literature, knowing how to write and read and able to guard the language from blind misheard inversion, wanted to intentionally commit the errors that our uneducated predecessors made out of blind necessity, – we would be similar to that naive person who, having two good eyes, intentionally fell on a stone and wounded his head because he saw that before him many blind people fell on that stone, and he thought that it was therefore necessary!

   • 1922, Eŭgeno Lanti, For la neŭtralismon!‎:

     Kiam la aviadiloj konkeris la ĉielon, multaj naivuloj diris, ke tiu grava progreso forstrekos la landlimojn.

     When airplanes conquered the sky, many naive people said that this major progress would eliminate borders.

   • 2001, Marcel Hardy, “Naivo? Ĉu vere?”, in La Ondo de Esperanto, number 76:

     Eble mi estas naivulo, sed tamen mi povas logike rezonadi.

     Maybe I'm a naive person, but I can still reason logically.