naadmirować

From na- +‎ admirować. First attested in 1846.[1]

• IPA^(key): /na.ad.miˈrɔ.vat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: na‧ad‧mi‧ro‧wać

naadmirować pf

1. (reflexive with się, obsolete) to admire a lot, to admire to one's heart's content [+dative]

   Synonym: wyadmirować

   nie móc się admirować ― to not be able to admire enough

   • 1849, Biblioteka Warszawska‎, volume 4, number 36, page 359:

     Pani Ligórska była zadowolona, a pani Nietomiewska nie mogła się temu słodkiemu darowi dosyć naadmirować, jak się wyraziła.

     Mrs. Ligórska was pleased, and Mrs. Nietomiewska could not admire this sweet gift enough, as she expressed it.

   • 1854, Czas‎, volume 7, number 33, page 2:

     I panna Kletecka nawet, nie może się jéj naadmirować; tę powiastkę czytałem, gładkim stylem napisana.

     And Miss Kletecka can't even stop admiring her; I read this story, it was written in a smooth style.

   • 1858, Gazeta Codzienna‎, number 111, page 2:

     Starsi panowie i starsze panie, naadmirowawszy się do woli, rozeszli się pomału; jedni nazad do salonu, drudzy do swych domów.

     The old gentlemen and the old ladies, admiring each other at will, slowly parted; some back to the parlor, some to their houses.

   • 1877, Tygodnik Illustrowany (3)‎, volume 4, number 105, page 404:

     Mahmud-pasza nadziwić się nie mógł temu, że Amzy-pasza tak dobrodusznie i dobrowolnie w rące mu sam lézie — naadmirować się nie mógł głupoty gościa, który, zdawało się, jakby ani się domyślał samotrzasku, jak i rękami własnemi na siebie samego nastawia.

     Mahmud-pasha marveled that Amzy-pasha was so good-naturedly and voluntarily lying it in his hand - he could not admire the stupidity of the visitor enough, who seemed to have no idea of the snap as well as his hands he sets himself upon himself.

   • 1916, Tygodnik Illustrowany‎, volume 57, number 43, page 518:

     Pan starosta Mniszech, znawca i amator wielki klejnotów, nie spuszczał z oka dużej, przedziwnej spinki brylantowej Zapatana, i nie mógł tego przenieść, aby mu tego komplementu nie powiedzieć, że takowej wielkości i czystości kamienia nie zdarzało mu się widzieć, i że niechaj mu wybaczy, iż tak tę osobliwość ogląda, bo się jej naadmirować nie może.

     Mr. Starost Mniszech, a great connoisseur and amateur of jewels, did not take his eyes off the large, strange diamond stud of Zapatan, and he could not bear it without telling him this compliment, that he had never seen such a size and purity of a stone, and that he will forgive him for seeing this singularity in such a way, because he could not stop admiring it.

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “naadmirować”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 6
• naadmirować_się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego