mięcz

Inherited from Proto-Slavic *męčь. Doublet of miecz, a borrowing from Old Czech.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /mjæ̃t͡ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /mjæ̃t͡ʃ/

mięcz m ?

1. (sports) ball (solid or hollow spherical or egg-shaped object that is kicked, thrown, or hit in a game)

   Synonyms: miecz, piła

   • 1977 [mid XV century], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Polskie glosy w rękopisie Kroniki Wincentego Kadłubka, page 146:

     Mittit ei Darius tria munuscula: pilam, gl. ipsam rotundam, myacz, qua ludunt pueri

     [Mittit ei Darius tria munuscula: pilam, gl. ipsam rotundam, mięcz, qua ludunt pueri]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “mięcz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN