miąć

See also: miac

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mę̀ti[1](stem *mьn-), from Proto-Balto-Slavic *minˀtei.[1] Cognates include Slovak mäť,[1] Slovene mę́ti (“to rub”),[1] Russian мять (mjatʹ, “to crumple; to knead”)[1][2] and Lithuanian mìnti (“to trample”).[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /mjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: miąć

Verb

miąć impf (perfective wymiąć or zmiąć) [3]

  1. (transitive) to crease, to crumple
    Synonyms: gnieść, marszczyć, międlić, miętosić
    miąć chusteczkę ― to crumple a handkerchief
    miąć papier ― to crumple paper
  2. (reflexive with się) to get creased, to get crumpled

Conjugation
Conjugation of miąć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive miąć
present tense 1st mnę mniemy
2nd mniesz mniecie
3rd mnie mną
impersonal mnie się
past tense 1st miąłem,
-(e)m miął		 mięłam,
-(e)m mięła		 mięłom,
-(e)m mięło		 mięliśmy,
-(e)śmy mięli		 mięłyśmy,
-(e)śmy mięły
2nd miąłeś,
-(e)ś miął		 mięłaś,
-(e)ś mięła		 mięłoś,
-(e)ś mięło		 mięliście,
-(e)ście mięli		 mięłyście,
-(e)ście mięły
3rd miął mięła mięło mięli mięły
impersonal mięto
future tense 1st będę miął,
będę miąć		 będę mięła,
będę miąć		 będę mięło,
będę miąć		 będziemy mięli,
będziemy miąć		 będziemy mięły,
będziemy miąć
2nd będziesz miął,
będziesz miąć		 będziesz mięła,
będziesz miąć		 będziesz mięło,
będziesz miąć		 będziecie mięli,
będziecie miąć		 będziecie mięły,
będziecie miąć
3rd będzie miął,
będzie miąć		 będzie mięła,
będzie miąć		 będzie mięło,
będzie miąć		 będą mięli,
będą miąć		 będą mięły,
będą miąć
impersonal będzie miąć się
conditional 1st miąłbym,
bym miął		 mięłabym,
bym mięła		 mięłobym,
bym mięło		 mięlibyśmy,
byśmy mięli		 mięłybyśmy,
byśmy mięły
2nd miąłbyś,
byś miął		 mięłabyś,
byś mięła		 mięłobyś,
byś mięło		 mięlibyście,
byście mięli		 mięłybyście,
byście mięły
3rd miąłby,
by miął		 mięłaby,
by mięła		 mięłoby,
by mięło		 mięliby,
by mięli		 mięłyby,
by mięły
impersonal mięto by
imperative 1st niech mnę mnijmy
2nd mnij mnijcie
3rd niech mnie niech mną
active adjectival participle mnący mnąca mnące mnący mnące
passive adjectival participle mięty mięta mięte mięci mięte
contemporary adverbial participle mnąc
verbal noun mięcie
verbs

References
  1. Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, →ISSN, pages 315-316 . →ISBN
  2. Brückner, Aleksander (1927) “miąć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna, page 331.
  3. Tadeusz Piotrowski [et al.], Langenscheidt Pocket Dictionary: Polish. Berlin and Munich: Langenscheidt, 2003. →ISBN

Further reading
  • miąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • miąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.