memleket

See also: məmləkət

Crimean Tatar

Etymology

Borrowed from Turkish memleket, from Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Noun

memleket

  1. hometown, country

Declension
Declension of memleket
singular plural
nominative memleket memleketler
genitive memleketniñ memleketlerniñ
dative memleketke memleketlerge
accusative memleketni memleketlerni
locative memlekette memleketlerde
ablative memleketten memleketlerden

References

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Pronunciation
  • IPA(key): /mem.leˈcet/

Noun

memleket (definite accusative memleketi, plural memleketler)

  1. homeland
  2. (dated) country
    • 1935 November 13, Abidin Daver, “Yeni bir Dumlupınar”, in Cumhuriyet, Istanbul:
      Yeni rejim, yeni bir millet yaratmış, yeni bir memleket kurmuştur.
      [He] created a new regime and nation, established a new country.

Declension
Inflection
Nominative memleket
Definite accusative memleketi
Singular Plural
Nominative memleket memleketler
Definite accusative memleketi memleketleri
Dative memlekete memleketlere
Locative memlekette memleketlerde
Ablative memleketten memleketlerden
Genitive memleketin memleketlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular memleketim memleketlerim
2nd singular memleketin memleketlerin
3rd singular memleketi memleketleri
1st plural memleketimiz memleketlerimiz
2nd plural memleketiniz memleketleriniz
3rd plural memleketleri memleketleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular memleketimi memleketlerimi
2nd singular memleketini memleketlerini
3rd singular memleketini memleketlerini
1st plural memleketimizi memleketlerimizi
2nd plural memleketinizi memleketlerinizi
3rd plural memleketlerini memleketlerini
Dative
Singular Plural
1st singular memleketime memleketlerime
2nd singular memleketine memleketlerine
3rd singular memleketine memleketlerine
1st plural memleketimize memleketlerimize
2nd plural memleketinize memleketlerinize
3rd plural memleketlerine memleketlerine
Locative
Singular Plural
1st singular memleketimde memleketlerimde
2nd singular memleketinde memleketlerinde
3rd singular memleketinde memleketlerinde
1st plural memleketimizde memleketlerimizde
2nd plural memleketinizde memleketlerinizde
3rd plural memleketlerinde memleketlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular memleketimden memleketlerimden
2nd singular memleketinden memleketlerinden
3rd singular memleketinden memleketlerinden
1st plural memleketimizden memleketlerimizden
2nd plural memleketinizden memleketlerinizden
3rd plural memleketlerinden memleketlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular memleketimin memleketlerimin
2nd singular memleketinin memleketlerinin
3rd singular memleketinin memleketlerinin
1st plural memleketimizin memleketlerimizin
2nd plural memleketinizin memleketlerinizin
3rd plural memleketlerinin memleketlerinin

Descendants
  • → Crimean Tatar: memleket
  • → Zazaki: memleket

Zazaki

Etymology

Borrowed from Turkish memleket, from Ottoman Turkish مملكت (“country”), from Arabic مَمْلَكَة (mamlaka, “kingdom”).

Noun

memleket

  1. homeland
  2. (dated) country
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.