mahkeme

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish محكمه (maḥkeme, a court of justice, tribunal, especially of the cannon law of Islam),[1][2] from Arabic مَحْكَمَة (maḥkama, court), verbal noun of حَكَمَ (ḥakama, to exercise authority, to command, to bid, to rule).[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /mah.ceˈme/
  • Hyphenation: mah‧ke‧me

Noun

mahkeme (definite accusative mahkemeyi, plural mahkemeler)

  1. (law) A court of law, court of justice, tribunal.
  2. (colloquial) The legal proceedings.

Declension

Inflection
Nominative mahkeme
Definite accusative mahkemeyi
Singular Plural
Nominative mahkeme mahkemeler
Definite accusative mahkemeyi mahkemeleri
Dative mahkemeye mahkemelere
Locative mahkemede mahkemelerde
Ablative mahkemeden mahkemelerden
Genitive mahkemenin mahkemelerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular mahkemem mahkemelerim
2nd singular mahkemen mahkemelerin
3rd singular mahkemesi mahkemeleri
1st plural mahkememiz mahkemelerimiz
2nd plural mahkemeniz mahkemeleriniz
3rd plural mahkemeleri mahkemeleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular mahkememi mahkemelerimi
2nd singular mahkemeni mahkemelerini
3rd singular mahkemesini mahkemelerini
1st plural mahkememizi mahkemelerimizi
2nd plural mahkemenizi mahkemelerinizi
3rd plural mahkemelerini mahkemelerini
Dative
Singular Plural
1st singular mahkememe mahkemelerime
2nd singular mahkemene mahkemelerine
3rd singular mahkemesine mahkemelerine
1st plural mahkememize mahkemelerimize
2nd plural mahkemenize mahkemelerinize
3rd plural mahkemelerine mahkemelerine
Locative
Singular Plural
1st singular mahkememde mahkemelerimde
2nd singular mahkemende mahkemelerinde
3rd singular mahkemesinde mahkemelerinde
1st plural mahkememizde mahkemelerimizde
2nd plural mahkemenizde mahkemelerinizde
3rd plural mahkemelerinde mahkemelerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular mahkememden mahkemelerimden
2nd singular mahkemenden mahkemelerinden
3rd singular mahkemesinden mahkemelerinden
1st plural mahkememizden mahkemelerimizden
2nd plural mahkemenizden mahkemelerinizden
3rd plural mahkemelerinden mahkemelerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular mahkememin mahkemelerimin
2nd singular mahkemenin mahkemelerinin
3rd singular mahkemesinin mahkemelerinin
1st plural mahkememizin mahkemelerimizin
2nd plural mahkemenizin mahkemelerinizin
3rd plural mahkemelerinin mahkemelerinin

Derived terms

  • adalet mahkemesi
  • adliye mahkemesi
  • ağır ceza mahkemesi
  • aile mahkemesi
  • asliye ceza mahkemesi
  • asliye hukuk mahkemesi
  • başhakem
  • çizgi hakemi
  • çocuk mahkemesi
  • idare mahkemesi
  • istinaf mahkemesi
  • mahkeme açmak
  • mahkeme kapısı
  • mahkeme kararı
  • mahkemelik olmak
  • mahkemeye vermek
  • meşhut cürümler mahkemesi
  • orta hakem
  • suçüstü mahkemesi
  • sulh hukuk mahkemesi
  • şeriye mahkemeleri
  • ticaret mahkemesi
  • trafik mahkemesi
  • uyuşmazlık mahkemesi
  • yan hakem
  • yardımcı hakem

References

  1. Redhouse, James W. (1890) “محكمه”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1765
  2. Kélékian, Diran (1911) “محكمه”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 1130
  3. Nişanyan, Sevan (2002–) “mahkeme”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.