kołnierz

Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German kolner, from Old French coler, from Late Latin collāre.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔw.ɲɛʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔwɲɛʂ
  • Syllabification: koł‧nierz

Noun

kołnierz m inan (diminutive kołnierzyk)

  1. collar (fabric garment part fitting around throat)
  2. flange (external or internal rib or rim, used to strengthen or to hold something in place)

Declension
Declension of kołnierz
singular plural
nominative kołnierz kołnierze
genitive kołnierza kołnierzy
dative kołnierzowi kołnierzom
accusative kołnierz kołnierze
instrumental kołnierzem kołnierzami
locative kołnierzu kołnierzach
vocative kołnierzu kołnierze

Descendants
  • → Belarusian: каўне́р (kaŭnjér)
  • → Ukrainian: ко́мір (kómir)

Further reading
  • kołnierz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kołnierz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.