klucznik

Polish

Etymology

From klucz +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈklut͡ʂ.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɲik
  • Syllabification: klucz‧nik

Noun

klucznik m pers (female equivalent klucznica)

  1. (historical) steward (administrator of the property or affairs of another)
    Synonym: szafarz
    Hypernym: urzędnik
  2. (historical) keyholder (one who holds the key to a building)

Declension
Declension of klucznik
singular plural
nominative klucznik klucznicy/kluczniki (deprecative)
genitive klucznika kluczników
dative klucznikowi klucznikom
accusative klucznika kluczników
instrumental klucznikiem klucznikami
locative kluczniku klucznikach
vocative kluczniku klucznicy

Derived terms
noun
  • klucznictwo

Further reading
  • klucznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • klucznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.