kezeim
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛzɛjim]
- Hyphenation: ke‧ze‧im
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | kezeim |
accusative | — | kezeimet |
dative | — | kezeimnek |
instrumental | — | kezeimmel |
causal-final | — | kezeimért |
translative | — | kezeimmé |
terminative | — | kezeimig |
essive-formal | — | kezeimként |
essive-modal | — | kezeimül |
inessive | — | kezeimben |
superessive | — | kezeimen |
adessive | — | kezeimnél |
illative | — | kezeimbe |
sublative | — | kezeimre |
allative | — | kezeimhez |
elative | — | kezeimből |
delative | — | kezeimről |
ablative | — | kezeimtől |
non-attributive possessive - singular |
— | kezeimé |
non-attributive possessive - plural |
— | kezeiméi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.