kaçamak

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قاچاماق or قاچامق (ḳaçamaḳ),[1] equivalent to kaç- (to run away, to flee) + -amak.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.t͡ʃaˈmak/
  • Hyphenation: ka‧ça‧mak

Noun

kaçamak (definite accusative kaçamağı, plural kaçamaklar)

  1. An undesirable act done in secrecy, chiefly an extramarital affair.
  2. The act or attempt of doing something unnoticed.
  3. A route or place of escape, shelter, refuge.

Declension

Inflection
Nominative kaçamak
Definite accusative kaçamağı
Singular Plural
Nominative kaçamak kaçamaklar
Definite accusative kaçamağı kaçamakları
Dative kaçamağa kaçamaklara
Locative kaçamakta kaçamaklarda
Ablative kaçamaktan kaçamaklardan
Genitive kaçamağın kaçamakların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kaçamağım kaçamaklarım
2nd singular kaçamağın kaçamakların
3rd singular kaçamağı kaçamakları
1st plural kaçamağımız kaçamaklarımız
2nd plural kaçamağınız kaçamaklarınız
3rd plural kaçamakları kaçamakları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kaçamağımı kaçamaklarımı
2nd singular kaçamağını kaçamaklarını
3rd singular kaçamağını kaçamaklarını
1st plural kaçamağımızı kaçamaklarımızı
2nd plural kaçamağınızı kaçamaklarınızı
3rd plural kaçamaklarını kaçamaklarını
Dative
Singular Plural
1st singular kaçamağıma kaçamaklarıma
2nd singular kaçamağına kaçamaklarına
3rd singular kaçamağına kaçamaklarına
1st plural kaçamağımıza kaçamaklarımıza
2nd plural kaçamağınıza kaçamaklarınıza
3rd plural kaçamaklarına kaçamaklarına
Locative
Singular Plural
1st singular kaçamağımda kaçamaklarımda
2nd singular kaçamağında kaçamaklarında
3rd singular kaçamağında kaçamaklarında
1st plural kaçamağımızda kaçamaklarımızda
2nd plural kaçamağınızda kaçamaklarınızda
3rd plural kaçamaklarında kaçamaklarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kaçamağımdan kaçamaklarımdan
2nd singular kaçamağından kaçamaklarından
3rd singular kaçamağından kaçamaklarından
1st plural kaçamağımızdan kaçamaklarımızdan
2nd plural kaçamağınızdan kaçamaklarınızdan
3rd plural kaçamaklarından kaçamaklarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kaçamağımın kaçamaklarımın
2nd singular kaçamağının kaçamaklarının
3rd singular kaçamağının kaçamaklarının
1st plural kaçamağımızın kaçamaklarımızın
2nd plural kaçamağınızın kaçamaklarınızın
3rd plural kaçamaklarının kaçamaklarının

Derived terms

  • kaçamak yapmak
  • kaçamak yol

Adjective

kaçamak

  1. Done in secrecy, with intention to avoid notice; furtive, evasive.

Declension

References

  1. Redhouse, James W. (1890) “قاچاماق”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1408
  2. Nişanyan, Sevan (2002–) “kaçamak”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.