iuvencus
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *h₂yuh₁n̥ḱós, equivalent to iuvenis + -cus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /i̯uˈu̯en.kus/, [i̯uˈu̯ɛŋkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /juˈven.kus/, [juˈvɛŋkus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | iuvencus | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca | |
Genitive | iuvencī | iuvencae | iuvencī | iuvencōrum | iuvencārum | iuvencōrum | |
Dative | iuvencō | iuvencō | iuvencīs | ||||
Accusative | iuvencum | iuvencam | iuvencum | iuvencōs | iuvencās | iuvenca | |
Ablative | iuvencō | iuvencā | iuvencō | iuvencīs | |||
Vocative | iuvence | iuvenca | iuvencum | iuvencī | iuvencae | iuvenca |
Derived terms
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iuvencus | iuvencī |
Genitive | iuvencī | iuvencōrum |
Dative | iuvencō | iuvencīs |
Accusative | iuvencum | iuvencōs |
Ablative | iuvencō | iuvencīs |
Vocative | iuvence | iuvencī |
Descendants
References
- “juvencus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “iuvencus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “iuvencus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.