hrækja
Icelandic
Etymology
From Old Norse hrækja (“to hawk, spit”), from Proto-Germanic *hrēkijaną. Cognate with Old English hrǣċan (“to clear one's throat, hawk, retch”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥aiːca/
- Rhymes: -aiːca
Verb
hrækja (weak verb, third-person singular past indicative hrækti, supine hrækt)
- to spit, to expectorate
Conjugation
hrækja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrækja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrækt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrækjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hræki | við hrækjum | present (nútíð) |
ég hræki | við hrækjum |
| þú hrækir | þið hrækið | þú hrækir | þið hrækið | ||
| hann, hún, það hrækir | þeir, þær, þau hrækja | hann, hún, það hræki | þeir, þær, þau hræki | ||
| past (þátíð) |
ég hrækti | við hræktum | past (þátíð) |
ég hrækti | við hræktum |
| þú hræktir | þið hræktuð | þú hræktir | þið hræktuð | ||
| hann, hún, það hrækti | þeir, þær, þau hræktu | hann, hún, það hrækti | þeir, þær, þau hræktu | ||
| imperative (boðháttur) |
hræk (þú) | hrækið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hræktu | hrækiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hrækjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrækjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrækst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hrækist | við hrækjumst | present (nútíð) |
ég hrækist | við hrækjumst |
| þú hrækist | þið hrækist | þú hrækist | þið hrækist | ||
| hann, hún, það hrækist | þeir, þær, þau hrækjast | hann, hún, það hrækist | þeir, þær, þau hrækist | ||
| past (þátíð) |
ég hræktist | við hræktumst | past (þátíð) |
ég hræktist | við hræktumst |
| þú hræktist | þið hræktust | þú hræktist | þið hræktust | ||
| hann, hún, það hræktist | þeir, þær, þau hræktust | hann, hún, það hræktist | þeir, þær, þau hræktust | ||
| imperative (boðháttur) |
hrækst (þú) | hrækist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrækstu | hrækisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hræktur | hrækt | hrækt | hræktir | hræktar | hrækt | |
| accusative (þolfall) |
hræktan | hrækta | hrækt | hrækta | hræktar | hrækt | |
| dative (þágufall) |
hræktum | hræktri | hræktu | hræktum | hræktum | hræktum | |
| genitive (eignarfall) |
hrækts | hræktrar | hrækts | hræktra | hræktra | hræktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hrækti | hrækta | hrækta | hræktu | hræktu | hræktu | |
| accusative (þolfall) |
hrækta | hræktu | hrækta | hræktu | hræktu | hræktu | |
| dative (þágufall) |
hrækta | hræktu | hrækta | hræktu | hræktu | hræktu | |
| genitive (eignarfall) |
hrækta | hræktu | hrækta | hræktu | hræktu | hræktu | |
Related terms
- hráki (“spit”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.