fuin

See also: fūin

Irish

Etymology

From Middle Irish fuinid, from Old Irish fo·noí.

Pronunciation
  • IPA(key): /fˠɪnʲ/

Verb

fuin (present analytic fuineann, future analytic fuinfidh, verbal noun fuineadh, past participle fuinte)

  1. (literary) cook, bake
  2. knead

Conjugation
conjugation of fuin (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present fuinim fuineann tú;
fuinir†		 fuineann sé, sí fuinimid fuineann sibh fuineann siad;
fuinid†		 a fhuineann; a fhuineas /
a bhfuineann*; a bhfuineas*		 fuintear
past d'fhuin mé; d'fhuineas /
fhuin mé‡; fhuineas‡		 d'fhuin tú; d'fhuinis /
fhuin tú; fhuinis‡		 d'fhuin sé, sí /
fhuin sé, sí‡		 d'fhuineamar; d'fhuin muid /
fhuineamar; fhuin muid‡		 d'fhuin sibh; d'fhuineabhair /
fhuin sibh;
fhuineabhair‡		 d'fhuin siad; d'fhuineadar /
fhuin siad; fhuineadar‡		 a d'fhuin /
ar fhuin*		 fuineadh
past habitual d'fhuininn /
fhuininn‡; bhfuininn‡‡		 d'fhuinteá /
fhuinteá‡; bhfuinteᇇ		 d'fhuineadh sé, sí /
fhuineadh sé, sí‡; bhfuineadh sé, s퇇		 d'fhuinimis; d'fhuineadh muid /
fhuinimis; fhuineadh muid‡; bhfuinimis‡‡; bhfuineadh muid‡‡		 d'fhuineadh sibh /
fhuineadh sibh‡; bhfuineadh sibh‡‡		 d'fhuinidís; d'fhuineadh siad /
fhuinidís; fhuineadh siad‡; bhfuinidís‡‡; bhfuineadh siad‡‡		 a d'fhuineadh /
a bhfuineadh*		 d'fhuintí /
fhuintí‡; bhfuint퇇
future fuinfidh mé;
fuinfead		 fuinfidh tú;
fuinfir†		 fuinfidh sé, sí fuinfimid;
fuinfidh muid		 fuinfidh sibh fuinfidh siad;
fuinfid†		 a fhuinfidh; a fhuinfeas /
a bhfuinfidh*; a bhfuinfeas*		 fuinfear
conditional d'fhuinfinn / fhuinfinn‡; bhfuinfinn‡‡ d'fhuinfeá / fhuinfeá‡; bhfuinfeᇇ d'fhuinfeadh sé, sí / fhuinfeadh sé, sí‡; bhfuinfeadh sé, s퇇 d'fhuinfimis; d'fhuinfeadh muid / fhuinfimis‡; fhuinfeadh muid‡; bhfuinfimis‡‡; bhfuinfeadh muid‡‡ d'fhuinfeadh sibh / fhuinfeadh sibh‡; bhfuinfeadh sibh‡‡ d'fhuinfidís; d'fhuinfeadh siad / fhuinfidís‡; fhuinfeadh siad‡; bhfuinfidís‡‡; bhfuinfeadh siad‡‡ a d'fhuinfeadh /
a bhfuinfeadh*		 d'fhuinfí / fhuinfí‡; bhfuinf퇇
subjunctive present go bhfuine mé;
go bhfuinead†		 go bhfuine tú;
go bhfuinir†		 go bhfuine sé, sí go bhfuinimid;
go bhfuine muid		 go bhfuine sibh go bhfuine siad;
go bhfuinid†		 — go bhfuintear
past dá bhfuininn dá bhfuinteá dá bhfuineadh sé, sí dá bhfuinimis;
dá bhfuineadh muid		 dá bhfuineadh sibh dá bhfuinidís;
dá bhfuineadh siad		 — dá bhfuintí
imperative fuinim fuin fuineadh sé, sí fuinimis fuinigí;
fuinidh†		 fuinidís — fuintear
verbal noun fuineadh
past participle fuinte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

  • Alternative verbal noun: fuint

Derived terms
  • fuinteoir (“kneader”)

References

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish fuinid, from Old Irish fo·noí. Cognate with Manx fuinn.

Pronunciation
  • IPA(key): /fuɲ/

Verb

fuin (past dh'fhuin, future fuinidh, verbal noun fuine or fuineadh, past participle fuinte)

  1. bake bread
  2. knead

Derived terms
  • fuineadaireachd f (“trade or business of a baker, baking”)

References
  • Edward Dwelly (1911) “fuin”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary]‎, 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.