dziwactwo

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ctwo.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʑiˈvat͡s.tfɔ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡stfɔ
  • Syllabification: dzi‧wac‧two

Noun

dziwactwo n

  1. (countable) quirk, peculiarity, idiosyncrasy
  2. (uncountable) quirkiness, eccentricity
    Synonym: dziwaczność

Declension
Declension of dziwactwo
singular plural
nominative dziwactwo dziwactwa
genitive dziwactwa dziwactw
dative dziwactwu dziwactwom
accusative dziwactwo dziwactwa
instrumental dziwactwem dziwactwami
locative dziwactwie dziwactwach
vocative dziwactwo dziwactwa

Further reading
  • dziwactwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziwactwo in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.