dzielnik

See also: Dzielnik

Polish

Etymology

From dzielić +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈd͡ʑɛl.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɛlɲik
Syllabification: dziel‧nik
Homophone: Dzielnik

Noun

dzielnik m inan

(arithmetic) divisor (second operand of division)
(arithmetic) divisor (integer of which another integer is a multiply)

Declension

Declension of dzielnik

	singular	plural
nominative	dzielnik	dzielniki
genitive	dzielnika	dzielników
dative	dzielnikowi	dzielnikom
accusative	dzielnik	dzielniki
instrumental	dzielnikiem	dzielnikami
locative	dzielniku	dzielnikach
vocative	dzielniku	dzielniki

Related terms

nouns

verbs

dzielić impf
podzielić pf

Further reading

dzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dzielnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.