dziczek

See also: Dziczek

Polish

Etymology

From dzik +‎ -ek.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈd͡ʑi.t͡ʂɛk/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɛk
  • Syllabification: dzi‧czek

Noun

dziczek m animal

  1. Diminutive of dzik; young wild boar

Declension
Declension of dziczek
singular plural
nominative dziczek dziczki
genitive dziczka dziczków
dative dziczkowi dziczkom
accusative dziczka dziczki
instrumental dziczkiem dziczkami
locative dziczku dziczkach
vocative dziczku dziczki

Noun

dziczek m pers

  1. (dated) Diminutive of dzik; unmannerly, uncivilized, or antisocial person

Declension
Declension of dziczek
singular plural
nominative dziczek dziczki
genitive dziczka dziczków
dative dziczkowi dziczkom
accusative dziczka dziczków
instrumental dziczkiem dziczkami
locative dziczku dziczkach
vocative dziczku dziczki

Noun

dziczek

  1. genitive plural of dziczka

Further reading
  • dziczek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziczek in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.