dręczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *drǫčiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: drę‧czyć

Verb

dręczyć impf (perfective zadręczyć)

  1. (transitive) to torment, to torture, to rack
  2. (transitive) to bother, to trouble, to distress
  3. (reflexive with się) to worry, to grieve, to be troubled
    Synonyms: see Thesaurus:bać się
  4. (reflexive with się) to bother each other

Conjugation
Conjugation of dręczyć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dręczyć
present tense 1st dręczę dręczymy
2nd dręczysz dręczycie
3rd dręczy dręczą
impersonal dręczy się
past tense 1st dręczyłem,
-(e)m dręczył		 dręczyłam,
-(e)m dręczyła		 dręczyłom,
-(e)m dręczyło		 dręczyliśmy,
-(e)śmy dręczyli		 dręczyłyśmy,
-(e)śmy dręczyły
2nd dręczyłeś,
-(e)ś dręczył		 dręczyłaś,
-(e)ś dręczyła		 dręczyłoś,
-(e)ś dręczyło		 dręczyliście,
-(e)ście dręczyli		 dręczyłyście,
-(e)ście dręczyły
3rd dręczył dręczyła dręczyło dręczyli dręczyły
impersonal dręczono
future tense 1st będę dręczył,
będę dręczyć		 będę dręczyła,
będę dręczyć		 będę dręczyło,
będę dręczyć		 będziemy dręczyli,
będziemy dręczyć		 będziemy dręczyły,
będziemy dręczyć
2nd będziesz dręczył,
będziesz dręczyć		 będziesz dręczyła,
będziesz dręczyć		 będziesz dręczyło,
będziesz dręczyć		 będziecie dręczyli,
będziecie dręczyć		 będziecie dręczyły,
będziecie dręczyć
3rd będzie dręczył,
będzie dręczyć		 będzie dręczyła,
będzie dręczyć		 będzie dręczyło,
będzie dręczyć		 będą dręczyli,
będą dręczyć		 będą dręczyły,
będą dręczyć
impersonal będzie dręczyć się
conditional 1st dręczyłbym,
bym dręczył		 dręczyłabym,
bym dręczyła		 dręczyłobym,
bym dręczyło		 dręczylibyśmy,
byśmy dręczyli		 dręczyłybyśmy,
byśmy dręczyły
2nd dręczyłbyś,
byś dręczył		 dręczyłabyś,
byś dręczyła		 dręczyłobyś,
byś dręczyło		 dręczylibyście,
byście dręczyli		 dręczyłybyście,
byście dręczyły
3rd dręczyłby,
by dręczył		 dręczyłaby,
by dręczyła		 dręczyłoby,
by dręczyło		 dręczyliby,
by dręczyli		 dręczyłyby,
by dręczyły
impersonal dręczono by
imperative 1st niech dręczę dręczmy
2nd dręcz dręczcie
3rd niech dręczy niech dręczą
active adjectival participle dręczący dręcząca dręczące dręczący dręczące
passive adjectival participle dręczony dręczona dręczone dręczeni dręczone
contemporary adverbial participle dręcząc
verbal noun dręczenie

Derived terms
noun

Further reading
  • dręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dręczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.