dogonić

Polish

Etymology

From do- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: do‧go‧nić

Verb

dogonić pf (imperfective doganiać)

  1. (transitive) to catch up with, to catch
    Synonyms: dognać, doścignąć, dopędzić, zrównać się z, dopaść

Conjugation
Conjugation of dogonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dogonić
future tense 1st dogonię dogonimy
2nd dogonisz dogonicie
3rd dogoni dogonią
impersonal dogoni się
past tense 1st dogoniłem,
-(e)m dogonił		 dogoniłam,
-(e)m dogoniła		 dogoniłom,
-(e)m dogoniło		 dogoniliśmy,
-(e)śmy dogonili		 dogoniłyśmy,
-(e)śmy dogoniły
2nd dogoniłeś,
-(e)ś dogonił		 dogoniłaś,
-(e)ś dogoniła		 dogoniłoś,
-(e)ś dogoniło		 dogoniliście,
-(e)ście dogonili		 dogoniłyście,
-(e)ście dogoniły
3rd dogonił dogoniła dogoniło dogonili dogoniły
impersonal dogoniono
conditional 1st dogoniłbym,
bym dogonił		 dogoniłabym,
bym dogoniła		 dogoniłobym,
bym dogoniło		 dogonilibyśmy,
byśmy dogonili		 dogoniłybyśmy,
byśmy dogoniły
2nd dogoniłbyś,
byś dogonił		 dogoniłabyś,
byś dogoniła		 dogoniłobyś,
byś dogoniło		 dogonilibyście,
byście dogonili		 dogoniłybyście,
byście dogoniły
3rd dogoniłby,
by dogonił		 dogoniłaby,
by dogoniła		 dogoniłoby,
by dogoniło		 dogoniliby,
by dogonili		 dogoniłyby,
by dogoniły
impersonal dogoniono by
imperative 1st niech dogonię dogońmy
2nd dogoń dogońcie
3rd niech dogoni niech dogonią
passive adjectival participle dogoniony dogoniona dogonione dogonieni dogonione
anterior adverbial participle dogoniwszy
verbal noun dogonienie

Further reading
  • dogonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dogonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.