dociąć

Polish

Etymology

From do- +‎ ciąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: do‧ciąć

Verb

dociąć pf (imperfective docinać)

  1. (transitive) to taunt, to jibe, to barb [+ (dative) = (somebody)]

Conjugation
Conjugation of dociąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dociąć
future tense 1st dotnę dotniemy
2nd dotniesz dotniecie
3rd dotnie dotną
impersonal dotnie się
past tense 1st dociąłem,
-(e)m dociął		 docięłam,
-(e)m docięła		 docięłom,
-(e)m docięło		 docięliśmy,
-(e)śmy docięli		 docięłyśmy,
-(e)śmy docięły
2nd dociąłeś,
-(e)ś dociął		 docięłaś,
-(e)ś docięła		 docięłoś,
-(e)ś docięło		 docięliście,
-(e)ście docięli		 docięłyście,
-(e)ście docięły
3rd dociął docięła docięło docięli docięły
impersonal docięto
conditional 1st dociąłbym,
bym dociął		 docięłabym,
bym docięła		 docięłobym,
bym docięło		 docięlibyśmy,
byśmy docięli		 docięłybyśmy,
byśmy docięły
2nd dociąłbyś,
byś dociął		 docięłabyś,
byś docięła		 docięłobyś,
byś docięło		 docięlibyście,
byście docięli		 docięłybyście,
byście docięły
3rd dociąłby,
by dociął		 docięłaby,
by docięła		 docięłoby,
by docięło		 docięliby,
by docięli		 docięłyby,
by docięły
impersonal docięto by
imperative 1st niech dotnę dotnijmy
2nd dotnij dotnijcie
3rd niech dotnie niech dotną
passive adjectival participle docięty docięta docięte docięci docięte
anterior adverbial participle dociąwszy
verbal noun docięcie

Further reading
  • dociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dociąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.