dożywocie

Polish

Etymology

From do- +‎ żywot +‎ -e.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.ʐɨˈvɔ.t͡ɕɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɛ
  • Syllabification: do‧ży‧wo‧cie

Noun

dożywocie n

  1. life sentence
  2. (law) notarial contract ceding real estate in exchange for lifelong care

Declension
Declension of dożywocie
singular
nominative dożywocie
genitive dożywocia
dative dożywociu
accusative dożywocie
instrumental dożywociem
locative dożywociu
vocative dożywocie

Further reading
  • dożywocie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dożywocie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.