dicundus
Latin
Participle
dīcundus m (feminine dīcunda, neuter dīcundum); first/second declension
- Alternative form of dīcendus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīcundus | dīcunda | dīcundum | dīcundī | dīcundae | dīcunda | |
Genitive | dīcundī | dīcundae | dīcundī | dīcundōrum | dīcundārum | dīcundōrum | |
Dative | dīcundō | dīcundae | dīcundō | dīcundīs | dīcundīs | dīcundīs | |
Accusative | dīcundum | dīcundam | dīcundum | dīcundōs | dīcundās | dīcunda | |
Ablative | dīcundō | dīcundā | dīcundō | dīcundīs | dīcundīs | dīcundīs | |
Vocative | dīcunde | dīcunda | dīcundum | dīcundī | dīcundae | dīcunda |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.