cielesieństwo

From cielesny +‎ -stwo. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ɕɛlʲɛɕɛɲstfɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ɕɛlʲɛɕɛɲstfɔ/

cielesieństwo n

1. sexual intercourse
   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 6, 4:

     Potem szø znydø w czyeleszenstwye syn[owie] boszy s szyostramy czlowyeczymy, a ti sø porodzyli (ingressi sunt filii dei ad filias hominum, illaeque genuerunt)

     [Potem się znidą w cielesieństwie syn[owie] boży z siostrami człowieczymi, a ty są porodziły (ingressi sunt filii dei ad filias hominum, illaeque genuerunt)]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “cielesieństwo”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN